| alsof het iets bewaart ... |
| home | stress | contact |
| grafisch vormgeven |
| support ondernemers |
| persoonlijke ontwikkeling |
| en meer ... |
|
| opdrachten |
Van huis is een gedicht dat
mij bijzonder aanspreekt.
In gedachten
zie ik het voor me,
jij ook?
In alle eenvoud
geeft het de essentie weer
van ont-dekken.
Het in jezelf vinden
van de talenten die jou
als mens uniek maakt.
Neem gerust contact op
en maak een afspraak.
Investeer in jezelf en
verrijk je leven.
ont-hullen ...
Een hoekig huis in Normandië. Het
staat alleen op een plateau niet ver van
zee, zout in de wind.
Een huis met twee verdiepingen en
een zolder. Muren van natuursteen uit
de streek. Luiken voor de ramen. De
voordeur naast het midden. Die deur,
die wil niet erg. Aan die deur bezeer je
keer op keer je schouder.
In het huis raak je gewend aan hoge
plafonds met lijsten, aan avonden met
verhalen, wijn en kaas, laaiend hout in
de haard, aan het zacht inwendig kreunen
van de trap, het loeien van de storm in je slaap.
Maar toch vooral het huis van buiten.
Zoals het daar staat in een kring van
bomen. Zoals het op je afkomt na een
lange wandeling. De lege akkers glimmen
van het regenwater. Er staan plassen
op het weggetje. Een dode vos ligt
aan de kant. Er jagen wolken langs de hemel.
Het is geen gemakkelijk huis, geen
allemansvriend. Misschien een beetje
moe van mensen, geboorte en dood,
komen en gaan, zomer en winter. Maar
een huis vol plichtsbesef. Het staat daar
als een klein kasteel, alsof het iets
bewaart.
Je vraagt je af wat dat iets kan zijn en
als je naar binnen gaat, ben je het zelf.
Bron: Ruim duizend dagen werk,
met persoonlijke toestemming van Koos van Zomeren